Harry en Bram mogen binnenkort eindelijk de gevangenis verlaten. Harry is een tweevoudig moordenaar en Bram een draaideurcrimineel. Nu gaan ze alles anders doen: Harry wil een broodjeszaak beginnen en Bram denkt eraan zijn tekeningen te exposeren. Marjolein Knol besluit de mannen een jaar te volgen. De mannen hebben de statistieken alvast niet mee; bijna de helft van de ex-gedetineerden recidiveert binnen twee jaar. Bovendien is Harry bang de gevangenis te gaan missen. Van de vorige keer weet hij nog: “Buiten moet je alles zelf doen. Dat is toch anders. Ik miste zelfs m’n boeien.”

Harry mag voor het eerst een weekend op verlof, iets waar hij al jaren naar uitkijkt. Zijn vrienden staan hem op te wachten met zijn Mercedes en overhandigen hem een envelop met geld. Harry wil zich daarna ‘helemaal lens’ eten bij de visboer en natuurlijk zijn ‘meissie’ zien. Het eerste weekend buiten valt echter behoorlijk tegen. Bram, de draaideurcrimineel en voormalig verslaafde, bereidt zich voor op zijn vrijlating. Hij laat zich van zijn goede kant zien; Bram lijkt echt geholpen te willen worden. Maar een geleend pakje shag blijft hem achtervolgen. 

Bram en Harry verlaten de gevangenis. Harry moet op zoek naar een woning, maar de buitenwereld vertrouwt hem voor geen cent. De medewerker van de woningbouw neemt het liefst een bewaker mee. Misschien ook niet gek; hij doodde eerder twee mensen en hoe weet je nou of iemand echt veranderd is? Ook Marjolein aarzelt even bij hem in de auto te stappen. Intussen wordt Bram door de reclassering naar de ggz-kliniek gebracht. Tenminste, dat is de bedoeling. Maar bij elk stoplicht op de weg erheen is het de vraag of Bram toch een andere afslag neemt. In deze aflevering horen we ook Karin, Harry’s vrouw. Ze leerden elkaar kennen in de gevangenis, nota bene bij het licht van een kaarsje dat ze stalen uit de gevangeniskapel.

Harry zegt dat hij nog steeds dezelfde Harry is als voor zijn gevangenisstraf. Bram blijkt ook onveranderd, want hij besloot niet naar de kliniek te gaan. Dit tot verbijstering van zijn reclasseringswerkers. In deze aflevering komt Marjolein erachter dat beide mannen niet heel plezierig opgroeiden. Zo raakte Bram op jonge leeftijd verslaafd aan drugs en zat Harry op zijn twaalfde al in een politiecel voor het stelen van een radio. Marjolein vraagt aan een psychiater wat de impact is van zo’n verleden. Vanaf wanneer word je eigenlijk ontoerekeningsvatbaar verklaard?

Bram meldde zich na de overval bij de politie met de zin: “Ik kan niet buiten lopen.” En dat is volgens hem allemaal de schuld van zijn reclasseringswerker. Eenmaal in de rechtbank, denkt de rechter daar het zijne van. Bram had toch ook een steen door het raam van het politiebureau kunnen gooien?Harry blijkt na zijn eerste gevangenisstraf geen lieverdje te zijn geweest. Hij ging al gauw ‘in de kruidensigaretjes’. Dat maakt dat Marjolein worstelt met haar vertrouwen in hem. Hebben Bram en Harry wel écht spijt van hun daden? 

Het is een jaar nadat Harry en Bram de gevangenis verlieten. Harry heeft een belangrijk gesprek met reclasseringswerker Laura. Harry vertelt Laura over zijn verleden en zijn eerste moord en dat blijkt nieuwe informatie te zijn voor haar. Blijft reclassering hem volgen of is hij straks dan eindelijk echt vrij? En hoe is het eigenlijk met de broodjeszaak die Harry zou beginnen?

Bram krijgt de uitspraak van de rechtbank te horen en Marjolein spreekt het slachtoffer van de overval die hij pleegde. Het slachtoffer zegt: “Ik verbaasde me dat hij zo weinig zelfreflectie had, gaf iedereen buiten hemzelf de schuld.” Het is lastig Bram zelf te spreken te krijgen, want hij maakt het de gevangenisbewakers niet makkelijk. Uiteindelijk lukt het toch. Bram: “Het zal nog wel even duren voordat ik met een rookworst de HEMA uitloop”. Hoe nu verder?