Zaterdag 23 november om 00.06 uur op NPO 3
Het is 1 januari 2024. Zijn huisgenoten proberen proberen Willem uit bed te krijgen, maar Willem blijft er het liefst voor altijd in liggen, met een flinke dosis liefdesverdriet. Al geeft hij daar nog even liever niet aan toe. Want afscheid nemen van een ander is ook afscheid nemen van een deel van jezelf. Hij vraagt zich af; wie ben ik zonder hem, maar het antwoord heeft hij niet. Zo begint januari voor Willem als een groot wit vel.

Nu hij zijn houvast verloren is, besluit Willem dat hij een nieuwe vorm moet aannemen en gaat in de ander opzoek naar zichzelf. Als een kameleon gaat hij door het leven: andere identiteiten aannemend alsof hij nieuwe kleren past. Hij neemt een oorbel om zijn ogenschijnlijke imago op te schroeven, komt terecht bij een actietraining voor een klimaatdemonstratie waar het hem niet lukt om uit te leggen wat hij daar doet. Nachtelijke escapades in clubs en een eerste keer weer seks brengen hem ook niet wat hij wil; Willem is zijn pas kwijt.

Het is, hoe kan het ook niet, zijn moeder die Willem met zijn neus op de feiten drukt wanneer ze hem bezoekt in de grote stad. Ze ziet het meteen, mijn zoon is zichzelf niet. Ze geeft hem een duwtje in de juiste richting en langzamerhand krabbelt Willem weer omhoog. Wanneer hij op 1 februari zijn ex voor de eerste keer weer tegenkomt kan hij eindelijk een stukje verdriet loslaten en met iets meer zekerheid de nieuwe maand ingaan.

Zaterdag 30 november om 00.40 uur op NPO 3
De film opent met archiefbeelden van een man, in audio, de stem van een vrouw die Sammy waarschuwt om het goed te maken met zijn vader voordat het te laat is. De titel verschijnt: "Vaders Zijn Ook Zonen". We naderen een halfopen deur terwijl dezelfde vrouw smeekt dat haar broertje Amin zijn ogen opent. Ze probeert hem gerust te stellen dat zijn zoon Sammy naast hem staat. Net voordat we zien wat er achter de deur gebeurt, wordt het scherm zwart.

We bevinden ons in een westerse omgeving. Een groot wit huis verschijnt met mensen in Midden-Oosterse kleding. De VoiceOver vraagt zich af waarom Amin zijn zoon Sammy heeft verlaten. We zien Sammy en duiken in een archiefbeeldsequentie van Amins leven, van Soedan naar Nederland. De vrouwelijke stem blijkt Samira, Sammy’s tante, die meer vertelt over Amins leven.

Sammy deelt in een mannengroep dat zijn vader is overleden en hun relatie moeizaam was. Een sequentie van mannenportretten volgt met een VoiceOver die verlangens uitspreekt. Een van de mannen deelt kennis over ouder-kindrelaties en de extra druk voor jongens wanneer hun vader afwezig is. We keren terug naar de natuur en het huis, gesymboliseerd door een vader en zoon hand in hand.

In een kapperszaak zien we een vader die zijn zoon knipt en uitlegt waarom hij vaak afwezig is: hij werkt hard om het leven van zijn zoon beter te maken. Sammy reflecteert in VoiceOver op hoe hij meer op zijn vader lijkt dan hij wilde. In het huis ziet een jongetje zichzelf in de spiegel. Samira vertelt hoe Amin een moeilijke relatie had met zijn eigen vader, maar het bijlegde toen zijn vader ziek werd.

De film sluit af met een montage van momenten uit de documentaire, met Samira’s VoiceOver over Amins inspanningen. Sammy’s VoiceOver neemt het over, reflecterend op zijn relatie met zijn vader. We zien een fotoalbum vol herinneringen. De film eindigt op de begraafplaats, waar Sammy in de armen van zijn moeder zachtjes breekt in tranen.