Werner de Haan en Marieke Veldema

-Leerlingen van de Open Schoolgemeenschap Bijlmer noemen hun leraar Werner de Haan 'de opa van de OBS'. Werner is 69 maar bovendien op een intense manier zorgzaam. Hij maakt zich druk om hun welzijn en afstuderen. 'School is mijn leven, hier ben ik thuis. Ik hou pas op als ik 80 ben wanneer ze mij met mijn rollator buiten in de regen laten staan en zeggen: we halen hem in de grote pauze wel binnen.' Wat hij zijn leerlingen leert: 'Je moet knokken!' Dat is ook de les die zijn eigen moeder hem leerde toen zij zich uit het gesticht vocht om voor Werner te kunnen zorgen. 'Ik heb haar haar leven lang voor haar kinderen zien knokken.' Hij heeft van haar zijn strijdlust en zijn koppigheid. Hij is nog altijd overtuigd communist en draagt elke dag op al zijn kleren speldjes met de tekst “Stop-de-Neutronenbom”. Werner laat zich ook niet voorschrijven hoe je relaties moet inrichten. Hij heeft twee vriendinnen en bij allebei kinderen die door elkaar heen geboren zijn. Zij zijn nu alle zeven rond de dertig en praten liefdevol over hun vader die er op wonderbaarlijke manier in slaagde om iedereen te delen en er voor allemaal te zijn. Werner: 'Ik ben wel een klootzak, maar ik deug wel.' -Marieke Veldema is “beauty-editor”. Ze schrijft voor tijdschriften die zich richten op beauty, wellness, gezondheid, welzijn en zelfbewustzijn. Zij is auteur van de boeken “Mooi, Mooier, Mooist” en “Mooi Zo”. Daarnaast geeft ze workshops in meditatie en zelfrealisatie. Omdat bij Marieke enkele jaren geleden borstkanker werd geconstateerd moesten haar borsten worden verwijderd. Daarmee werd Marieke geconfronteerd met haar eigen beauty. Zij moest artikelen schrijven over kapsels terwijl zijzelf helemaal kaal was. Marieke’s zus is ook erfelijk belast. Ze wilde niet ziek worden zoals haar zus en heeft daarom ook de nodige, ingrijpende operaties moeten ondergaan. De zussen hebben gezamenlijk dezelfde operatie ondergaan en lagen zelfs bij elkaar op de kamer in het ziekenhuis . Ze deelden hetzelfde verdriet en dezelfde pijn maar het leven is niet stil blijven staan voor hun. Ze hebben elkaar door deze zware tijden heen kunnen helpen. Ondanks dat ze nu niet meer onbevangen naar het leven kijken, gaan ze zeer energiek de toekomst tegemoet.