Marente de Moor & Owen Donkers

Marente de Moor (1972) brak in 2011 door als schrijfster toen ze de AKO-literatuurprijs won voor haar roman De Nederlandse maagd. Ze werd alom geprezen vanwege haar verbeeldingskracht en de meeslepende manier waarop ze over morele dilemma’s in de aanloop naar de tweede wereldoorlog vertelde. Nu verschijnt haar derde roman Roundhay, tuinscène. De eerste zin van het boek luidt: ‘Op 16 september 1890 nam een man de trein van Dijon naar Parijs, daarna is er nooit meer iets van hem vernomen.’ Centraal in het verhaal staat de maker van de oudste bewaarde film uit onze geschiedenis; een scène die is opgenomen in 1888 in een tuin in het Engelse plaatsje Roundhay. Het filmpje is omgeven door onheil en mysterie: zo is de maker spoorloos verdwenen toen hij op weg ging om zijn uitvinding te patenteren. Fragment: Marente de Moor over koopzucht en reclame in het fin de siècle Owen Donkers (1977) is een relatief nieuwe naam in de Nederlandse literatuur, één om in de gaten te houden. Hij legt zich helemaal toe op het schrijven van fictie en publiceerde eerder de romans Julien en Calippo Cola. Nu is IJsbrood verschenen, een prachtige novelle over een elfjarige jongen die met het team van zijn lagere school meedoet aan het Nederlands kampioenschap dammen. Het is eind van de jaren tachtig en mede vanwege de successen van Jannes van der Wal is dammen een coole bezigheid. Of zoals de jongen zelf observeert: 'Schooldammen zette de normale verhoudingen op zijn kop. Niet de grote stoere jongens, maar de slimmere sullen excelleren achter het dambord.’ Terwijl het dam-team van de Montessorischool steeds beter presteert, gaat het thuis minder goed. In een sobere maar suggestieve stijl beschrijft Donkers hoe een elfjarige grip probeert te krijgen op een wereld die steeds grimmiger wordt.