Hammond Alive 28-4 Bas Kennis

Hammond Songbook is de wekelijks rubriek binnen het blok Hammond Alive van Co Live!De ultieme Hammond classic, die waanzinnige solo, een onmiskenbare grootmeester, obscure tracks, jong talent, nieuwe Hammondsounds? We geven dit allemaal een plek in het levende, interactieve Hammond Songbook geïnspireerd op het American Songbook. Hammond Alive is elke zondagavond net na de klok van elven te horen met Carlo de Wijs als de co-host van Co de Kloet. Carlo is tevens de grondlegger van het initiatief. Alle tracks, gasten en stories zijn vastgelegd in de Hammond Songbook en op de Facebookpagina. Website Hammond Songbook Hammond Classic: Eddie lockjaw Davis - The chef The complete cookbook sessions van Eddie lockjaw Davis met Shirley Scott op Hammond Live track: Kenny Clark met Lou Bennett en Jimmy Gourley - Peter’s Waltz Bas KennisToetsenist Bas Kennis is bekend als bandlid van de Zeeuwse Bløf. De muzikant uit Vlissingen is zo druk met spelen bij Bløf dat hij nog altijd geen studie heeft afgerond. Hij begon als jongen op piano en probeert in zijn latere jeugd de synthesizer uit. Samen met gitarist en zanger Paskal Jakobsen vormt hij het duo Jack & Daniels. Ondertussen wordt Bløf geboren in 1992 vanuit de restanten van een ander bandje waar Paskal in speelde. Als Bløf doorbreekt, is er geen tijd meer voor andere bandjes. Bas besluit na enkele jaren de Hammond B2 aan te schaffen (voorzien van een Leslie 122). Tijdens een theatertour in 1999 speelde hij op een X5-Hammondorgel in combinatie van een Leslie 176. Op het album ‘Blauwe Ruis’ van Bløf is het Hammondorgel een belangrijk onderdeel. Je hoort ook invloeden van een groot voorbeeld van Bløf, namelijk de Counting Crows, waarmee ze ook de single ‘Holiday In Spain’ hebben opgenomen. In 2006 gaf de band zijn duizendste concert en twintig jaar na hun ontstaan ontvangt de band in 2012 de Radio 2 Mijlpaalprijs. Tijdens het bestaan van de band ontvangen ze verschillende prijzen en maken veel nummer één hits. 1. Counting Crows - Ghost Train (August and Everything After)De connectie tussen Counting Crows en Bløf is voornamelijk bekend door onze samenwerking in 2004 met de nummer-1 single Holiday in Spain. Het feit is dat we als band al jarenlang groot fan waren. Vooral in de periode dat we uit de oefenruimte kropen en onze eerste voorzichtige optredens gaven draaiden we hun debuutalbum ‘August and Everything After’ al grijs. Zo wilden we klinken! Ik speelde toen allen nog piano, maar ik moest en zou zo snel mogelijk een Hammond. Zoals Charlie Gillingham klinkt op die plaat, dat wilde ik ook. En liefst meteen ook een Leslie 122, want anders klonk het als nog nergens naar… Toen we jaren later samen met Counting Crows op Concert at Sea stonden sprak ik Charlie over de opnames van ‘August and Everything After’. Hij vertelde dat ze de plaat opnamen in een als studio ingericht landhuis onder leiding van top-producer T-bone Burnett. Door onervarenheid en zenuwen speelden ze allemaal heel sobere partijen in. Uiteindelijk droeg dat alleen maar bij aan de fantastisch eerlijke en open sound van de plaat. Geen noot teveel, geen partij te druk of ingewikkeld. Zo ook de Hammond-partij in het nummer ‘Ghost Train’. Je hoort Charlie zich inhouden tijdens de solo en langer dan hij zou willen blijven hangen op bepaalde noten. Maar in combinatie met de begeleiding van de rest van de band geeft het een spanning die ervoor zorgt dat deze solo mij nog steeds diep raakt. Simpel, maar o zo doeltreffend. Het is ook leuk om zijn solo te vergelijken met de solo’s die hij later live speelde bij uitvoeringen van dit nummer in 1994 in Montmartre in Parijs en in 1997 in de Chelsea Studio’s in Londen. Beide opnames staan op Spotify. Meer noten nu, en nog meer kippenvel op het moment dat de solo invalt. Die solo zuigt je mee, of je wilt of niet! En dan gaat het niet om technische perfectie of keurig strakke timing. Puur gevoel. En sound, want dat heeft hij ook live altijd goed voor elkaar. Heb ooit op zijn setup mogen spelen en daar zaten heel wat zelfbouw-buizen-preamp-achtige doosjes tussen de B3 en de Leslie. 2. Thomas Dybdahl - Babe (One Day You’ll Dance for Me, New York City)Even geen buizen-gescheur en oversturing, even geen gepriegel en gejazz, maar de Hammond als romantisch instrument. Thomas Dydahl maakt in zijn minimalistische popsongs vakkundig gebruik van de Hammond om er sfeer en gevoel mee te creëren. Je hoort de Hammond in zijn puurste vorm, en het blijkt erg goed mogelijk om er met een paar simpele woorden de liefde op te verklaren. Als je goed luistert hoor je dat Thomas Dybdahl’s Leslie last heeft van versleten lagers in de motor die de hoorn aandrijft. Herkenbaar en het draagt naar mijn mening alleen maar bij aan de authenticiteit en het gevoel. Toen Norman onze drummer mij Thomas Dybdahl tipte was ik meteen verkocht. Ik hou van minimalisme in muziek om je hoofd leeg te krijgen, en zeker als deze muziek gemaakt is op mijn favoriete instrumenten. Het nummer ‘Lovestory’ diende als blauwdruk voor ‘Adem in’ van het album Oktober. 3.  Een en Alleen – Bløf (Umoja)Een eigen track. Ok, misschien niet helemaal gepast, maar door het verhaal er achter misschien juist weer wel. En dan niet vanwege de rol die de Hammond speelt in de track zelf. Door behoorlijk volle en gelaagde productie wordt de Hammond vrijwel de hele tijd ondergesneeuwd door tabla’s, bansuri’s, sarangi, sitars en andere Indiase instrumenten. Maar hij is er altijd, de Hammond. Gedurende het hele nummer. En de song is geschreven op de Hammond. Sterker nog, de vier basisakkoorden van het couplet had ik nooit achter elkaar gezet als ze door een wat minder gangbare instelling van de drawbars niet zo’n geweldig mooie sfeer zouden geven. En ik was het instrument maar wat dankbaar toen dit eruit rolde tijdens het schrijfproces. We hadden met de band al flink zitten zwoegen om een nummer te maken dat geschikt was om iets mee te nemen naar India voor ons album Umoja. Het moest in Cis, want dat was handig als je er iets Indiaas mee wilt doen, maar veel verder kwamen we niet. Uiteindelijk gaf de Hammond met zijn drawbars de uitkomst. Fijn ding toch…