We zijn geprogrammeerd om zoet lekker te vinden

Bij afvallen gaat het heel erg vaak over suikers. De goeie suikers en de slechte suikers. Met een klein, grappig experimentje kun je laten zien en waar suikers in zitten en dan moet ik eerst het een en ander gaan koken. Ik heb bijvoorbeeld cola, appelsap en ketchup. Een beetje... dat is thuis ook altijd een probleem. Knippen we er gewoon uit. Of niet! Oké. Dit moet je thuis misschien niet doen want het is heel goor. Maar wat je wel ziet als je cola en appelsap inkookt dan blijft er een dikke bruine drab achter en dat is de suiker in de cola en een appelsap zit. Ook in appelsap, ook al denken sommige ouders dat het heel gezond is om je kind heel veel appelsap te geven, geef je ze wel heel veel suiker mee. En zeker ketchup heeft twee keer zoveel suikers in zich als cola. En daar zit ook wel meer drab in omdat er ook andere stoffen overblijven, maar gelukkig drinken we geen ketchup. Ik bedoel, je drinkt cola en geen ketchup. Dat ongemerkte suiker, dat is precies hoe fabrikanten je proberen te paaien. Een hap suiker, dat nemen we niet zo graag. Maar iets wat bijna suiker is, daar kunnen we niet genoeg van krijgen. En er wordt ook onderzoek naar gedaan. Want hoe zoeter, hoe zoeter vinden we het lekkerder, lekkerder, lekkerder, hele panels met mensen worden getest, vinden we lekker, lekker, lekker. En als een soort optimum en vlak daarna zeggen we: gadverdamme. Dit is veel te zoet. En fabrikanten mikken precies op dat 'ah yes, dat is lekker zoet'. Vlak voor de 'bah, dit is veel te zoet. Het is hartstikke vies'. En zo proberen ze producten aan je te slijten.