Interview

‘Ik wil een sfeer creëren waarin iedereen zich thuis voelt’
Hij is snel, hij heeft lef en hij staat ergens voor: Anuar (34) de innemende grappenmaker uit Utrecht. De comedian won in 2004 het Rotterdamse cabaretfestival Cameretten en sindsdien is het balletje gaan rollen. Hij was regelmatig te zien in televisieprogramma’s als Comedy Factory, Raymann is Laat en Comedy Casino. En afgelopen jaar maakte de Utrechter zijn filmdebuut, hij vertolkte een rol in de nieuwe sinterklaasfilm Sint & Diego. Na het uitzenden van zijn eerdere shows ‘Ik ben…’ en ‘Ongeremd’ zendt de NTR komende zaterdag zijn laatste show ‘Gedreven’ uit. In vergelijking met zijn eerste twee programma’s zien we in ‘Gedreven’ een meer volwassen Anuar.‘Ik ben het theater ingegaan als lolbroek, maar deze lolbroek wordt ook ouder’.

Hoe ben je in het komedievak gerold?
“Ik kom uit een creatieve familie, mijn vader toerde als percussionist met artiesten als Piet Bambergen en Kraaykamp senior. Mijn broertje en ik zijn enorm vrij gelaten om te ontdekken wat we echt wilden doen. Humor heeft me altijd al getrokken en toen ik eenmaal op het podium stond wist ik, dit is wat ik wil doen. Mijn ouders hebben me daarin gesteund onder het motto ‘Het maakt niet uit wat je doet, als je het maar goed doet’. Dat advies heb ik ter harte genomen en het heeft na zes jaar in cafés spelen zijn vruchten afgeworpen.”

Waar gaat ‘Gedreven’ over?
“Ik wil in deze show laten zien wie ik ben, waar ik voor sta, wat ik voel en waarover ik fantaseer, de wereld door mijn ogen. Gedreven is een twee uur durende show, maar er wordt maar twee keer 25 minuten uitgezonden. Ik begin de show met hoe ik als te vroeg geboren baby van zes maanden in de couveuse heb gevochten voor mijn leven. Het is een godswonder dat ik ben blijven leven. De doktoren zeiden dat ik een gedreven mannetje was.”
Hoe verschilt deze show met jouw vorige werk?
“Ik ben het theater in gegaan als lolbroek, maar deze lolbroek wordt ook ouder. Ik merk aan mezelf dat ik steeds volwassener word en dat wil ik delen met mijn publiek. Ik ga dieper, ik praat veel meer over mijn angsten. Ik vond het doodeng om over mijn vroeggeboorte te vertellen, maar ik merkte dat het verhaal voor meer mensen herkenbaar was en dat geeft me juist kracht om ermee door te gaan. Mensen begrijpen daardoor beter wie ik ben; druk, adhd en overgevoelig. Zo geef ik mezelf in iedere show weer iets meer bloot. Ik vind het mooi om te zien dat ik daardoor ook steeds meer liefde krijg. De zalen worden steeds voller, de fanbase wordt groter, ik word op straat herkend en dat voelt goed.”

Je praat in jouw shows liever niet over politiek en religie. Waarom is dat?
“Iedereen die in Nederland woont, is een Nederlander, zo zie ik het. En politiek interesseert me niet, want in mijn ogen zijn politici betere comedians dan heel wat mensen uit mijn vak. Mijn basisregel in het leven is: te allen tijde jezelf zijn. Als je eerlijk bent, dan raak je mensen. Er komen regelmatig mensen naar me toe die zeggen: ‘Het was fijn om bij je te zijn’. Ze vertrouwen me en als je vertrouwen wekt dan luisteren ze naar je en dat zorgt voor een band. Ik wil een sfeer creëren waarin iedereen zich thuis voelt en daarom geef ik niet af op iemands geloof of welke voorkeur dan ook. Ik heb mensen in de zaal gehad die anti-moslim waren en na mijn show naar me toe kwamen om te zeggen dat ze van gedachten veranderd zijn door hoe ik er tegenover sta. Ik stip heel kort aan dat het voor mij geen verschil maakt welke religie je hebt of waar je vandaan komt en dan ga ik meteen door. Ik maak grappen over de tandarts en de tienerdisco bijvoorbeeld. Mensen kunnen zich aan mij spiegelen en dat ontstijgt het religieuze of politieke hokje waar we elkaar zo graag in plaatsen. Ik kom op veel plekken in Nederland en België en dan heb ik vaak zalen die bijna helemaal ‘wit’ zijn. Maar
‘ ze’ komen wel voor mij!”

Wil jij een wereld creëren waarin het wij-zij denken geen rol speelt?
“Angsten creëren afstand terwijl vreugde voor verbondenheid zorgt. Als mensen het gezellig hebben dan vergeten ze alles, lachen geeft vreugde, doet relativeren en ontspannen. Ik heb moeite met de wereld, met de realiteit en daarom leef ik soms in een droomwereld. Ik maak mensen aan het lachen, maar er zit ook pijn, eenzaamheid en onbegrip achter mijn grappen.“
Clowns hebben van binnen vaak verdriet, wat maakt jou verdrietig?
“Wat mij pijn doet is hoe we met elkaar omgaan, we denken teveel in hokjes en ik ben daar helemaal klaar mee. Mensen spelen heel graag het spelletje Wie is het? Heeft hij een snor, dan zal hij wel zus en zo zijn, maar ik doe daar niet aan mee. Ik ben Anuar aangenaam en je gaat bij mij keihard lachen. Wat me ook heel erg raakt is armoede en onrechtvaardigheid. Ik ben een gevoelige jongen en kan er niet tegen om te zien hoe bij mij in de buurt bijvoorbeeld mensen moeten vechten om rond te komen, terwijl anderen genoeg geld hebben om er iets aan te doen. Als ik mensen een lach kan geven dan ben ik al heel blij. “

Je krijgt veel interviewaanvragen om te praten over maatschappelijke problemen vanuit jouw Marokkaanse achtergrond, maar die wijs je structureel af. Waarom?
“Ik wijs de meeste aanvragen af omdat het altijd over hetzelfde riedeltje gaat: Waar komt je vader vandaan? Waar komt je opa vandaan? En wat voel jij je? Het is zo vermoeiend om iedere keer weer diezelfde vragen te krijgen. Ik richt me liever op mijn eigen leven. De scheidsrechter die is doodgeschopt, wat vind ik daarvan? Ik wil niet in een hokje gestopt worden door me te moeten verantwoorden voor iets waar ik niks mee te maken heb. Als je me vraagt: voel je je verantwoordelijk? Dan zeg ik: Nee. Als je me vraagt: ben je geraakt? Dan zeg ik: Ja. Als die aanvragen komen om hierover te praten, omdat de daders een Marokkaanse achtergrond hebben, dan zeg ik nee, omdat het niks met mij te maken heeft. Ik heb een vieze trots, ik heb me nooit geroepen gevoeld om bekender te worden door praatprogramma’s aan te nemen. Ik ben in de eerste plaats comedian en daar wil ik over praten.”

Wat wil je in de toekomst nog?
“Ik wil in de toekomst comedy-programma’s maken voor televisie, dat lijkt me heel leuk. Maar ik wil vooral ook doorgaan met mijn shows. Ik wil nog dieper durven graven in mezelf om daardoor te kunnen groeien als artiest. Ik kan wel zeggen dat ik nog grotere zalen wil, maar dat heb ik niet in de hand. Er zijn nog veel meer onderwerpen die ik wil bespreken, maar ik moet het eerst bij mezelf ontdekken. Het is voor mij ook een persoonlijke zoektocht naar antwoorden.”
Interview: Fatiha Bazi