De poppenkast van Marian Drukker, de kinderviool van Alida van Strien, het tafelvoetbalspel van Nico Kroesen… deze voorwerpen waren van Joodse kinderen die tijdens de Tweede Wereldoorlog hun kostbare spullen in bewaring achterlieten bij anderen, voordat ze moesten onderduiken of werden afgevoerd. In het jeugdprogramma Ik ben onzichtbaar wordt via deze voorwerpen hun verhaal verteld.
Ongeveer 20.000 Joodse kinderen uit Nederland zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog vermoord. Slechts 4 tot 5 duizend overleefden. Bij het jeugdprogramma Ik ben onzichtbaar zijn voorwerpen de tastbare aanleiding om het verhaal te vertellen van het Joodse kind dat ermee verbonden is.
In een studiosetting zijn de bijna honderd jaar oude voorwerpen te zien: een kinderviool, een bloesje, een tafelvoetbalspel, poppenjurkje, riem of poppenhuis. Kinderen mogen ernaar kijken, de spullen aanraken en er vragen over stellen. Ze horen wat er is gebeurd met de Joodse kinderen van wie die voorwerpen waren. Die gebeurtenissen worden verbeeld door middel van stop motion animatie.
De makers
Ik ben onzichtbaar is gemaakt door Astrid Sy, presentator Andere Tijden, historicus en kinderboekenschrijver, en Mascha Halberstad, regisseur en animator van o.a. de stop motion speelfilm Knor en Vos en Haas.